Thursday, July 29, 2010

කොත්තු දානය

සුප්‍රසිද්ධ හාමුදුරු නමකට දානයක් දෙන්න ලැබුන කෙනෙක් ඔහු ඒ සදහා මාවත් සම්බන්ද කරගත්තේ බොහොම සැදැහැ සිතින්. දානය පිළියෙළ කරන්නේ කොහේදැයි යන ප්‍රශ්නයට ඔහුගේ උත්තරය උනේ.. "කොත්තු කඩයක්.." බව සහ . . දානය චිකන් කොත්තු බවත්ය...
"දැන් චිකන් කන එක පවු නැද්ද...." කියලා අහපු මට හම්බවුනේ තවත් ඒ වගේම උත්තරයක්.. සැදැහැ සිතින් අපි දෙන ඕනෑම දෙයක් පිළිගන්න බවත් . . බුදු හාමුදුරුවෝ ඌරුමස් වලදලා තිබෙන බවත්ය.
සැදැහැ සිතින් අසූචි දුන්නොත් පිළිගනීවිද කියලා අහපු මට. . . උබලව මේකට සම්බන්ද කරගත්ත මට තමයි අසුචි කන්න දෙන්න ඕනේ කියලා දෙහි කපන්න පටන්ගත්ත නිසා අකමැත්තෙන් උනත් කටපියාගෙන වැඩේට සම්බන්ද උනා...
වැඩේ යන අතරේ වයසක උපාසක මහත්මයෙක්ගෙන් මේ ගැන ඇහැව්වේ හාමුදුරුවන් දැකගන්න පොරකන සෙනග කන්දරාව දැකලා හාමුදුරුවන් එක්ක මේ ගැන කතා කරන එක හිතින් අයින් කරපු නිසයි.
අන්තිමට ඒ උපාසක තැන කිව්වේ..අසවල් දේවල් දානයට තිබෙන්න අවශ්‍ය බව නොකියනමුත් සැදැහැ සිතින් දෙන ඕනෑම දෙයක් බාර ගන්න බවත් දානය දෙන ධර්මයෙහි හැසිරෙන අපි එහෙම දේවල් නොදෙන්න වගබලාගන්න අවශ්‍ය බවත්ය.

මම සහ ආදරය

මම එයාට ආදරේ කරන්නේ මගේ පනටත් වැඩියෙන්.. !
එත් එයා එහෙම නැහැ. . .
මම කියන්නේ තමන් . . . ඒ කියන්නේ තමන් ගැනයි හෙමින් හෙමින් හිතෙන්නේ..
ඒ ආදරේ නැති උනොත් දුක හිතෙන්නෙත් තමන් ගැන... එයා ගැන නෙවෙයි. මොකද ඒ තරම් තමන් ආදරේ කරලත් තමන්ට එක නැති උනා කියන දුක.නමුත් මට එහෙම දැනෙන්න විදිහක් නැහැ මම ඇත්තටම ආදරය කරනවනම්..
"එත් එයා එහෙම නැහැ" කියන්නේ,මම තරම් එයා නැහැ කියන එකනේ.
ඒ කියන්නේ මම හිතන්නේ එයා ගැන නෙවෙයි . . මම ගැනයි. මට හම්බ වෙන්නේ නැති ඒක ගැනයි. එහෙම බලනකොට මම ආදරය කරන්නේ මට නේද කියලත් හිතෙනවා.

Monday, July 26, 2010

නොම්මර එක

ගොඩක් කාලෙක ඉදන් බ්ලොග් එකක් (adsense නැති ) ලියන්න හිතාගෙන ඉන්නේ.. හැමදාම වැඩේ ඉවර කරන්න බැරි වෙනවා. ලියන්න තරම් දෙයක් තිබුනේ නැති නිසාද දන්නේ නේ. දැන්නම් ලියන්නම හිතිලා තියෙන්නේ, එක නිසා වැඩේ පටන්ගත්ත. ඔන්න එහෙනම් නොම්මරේ අද ඉදන් ලියනවා.